بسی احسن بستر و کوه و صحرای ارومیه

بلا دور از حریم شهــر زیبــــــــــــــای ارومیه

نوشتم تا ارومی را به صدر شعر خود ندیدم

قلــــــــــــــم آید به رقص از نام والای ارومیه

شمالش جانفـــــــزا و عالم آرائید جنـوب آن

روان بخش است شرق و غرب زیبای ارومیه

وفا و عشق و ایثار و عواطف و جوانـــمردی

بجـــــــــــو از مــــــــردمان عالم آرای ارومیه

حیــــــــــا و عفت و تقــــوا بود در روح والای

فرشته طلعتـــــــــــــان مجلس آرای ارومیه

حریم بند و قاسم لو و دیگر گلشن سبزش

بود خوشبو ز عطــــــر یاس و گلهای ارومیه

بسی پربار باغاتش ز میـــوه های گوناگون

ملاحت مــــــــوج زن باشد به دریای ارومیه

مـذاهب در کنار هم به آزادی ثنـــــا خوانند

نشانش بین به ناقــــــوس کلیسای ارومیه

کنـار ساحــــل زیبای شهری رود چون آئی

بری فیض تفرّج از تماشـــــــــــــــای ارومیه

کشید دست نقاش طبیعت بی گمان نقش

فضای پارک جنگل را به شبـــــــهای ارومیه

چنان سرو افرازی کشیده صف به گرد شهر

بناهای بلند و آسمان ســـــــــــــای ارومیه

بسی کم کرده ره را بین شهر غربی و شرقی

پلی که بسته شــــــد بر روی دریای ارومیه

کنون بنگر به پل های هوائی که بنــا گشته

به گرد شرق و غرب شهــــری زیبای ارومیه

همه امروز خرسند از نمود شهر می باشند

بود امید من خوبی فـــــــــــــــــردای ارومیه

بهنگام نماز ظهر جمعــــــــــه ها تماشا کن

گروه مــــــــــومنین را در مصـــــــلای ارومیه

ارومی را ندیده بود حـــــــــافظ تا ز دل گوید

درود ای خاک زرخیز و گهـــــــــــرزای ارومیه

اگر حافظ به رکنــــــاباد شیرازش غزل گفت

دعای خاص من باشد به احیــــــــای ارومیه

من از عشـق دلارائی که باشد صاحب تقوا

شرم شیدایی در این شهـــــر دلارای ارومیه

اسـاتید ادب گفتند ای یاران «مسافر» شد

خجسته شاعر عشــــــق و شکیبای ارومیه

به اذن آن خدائیکه بود بر انس و جـــن ســـرو

بیــاری علی آنکه بود بر اولیـــــــــــا رهبر

در این شهـــــر روانبخش و نکو نام و هنـر پرور

شــرم جویای نام عارفی انسـان و نیکوفر

که می گردید جان بر کف بهر کوی و بهر سنگر

بحفظ دین و کشور بود کوشاتر ز صداقــــه

فکنده بر ســــــــــــــر دوشش روای عافیت آور

برای طاعت و فرمانبــــــــــری از آل پیغمبر

بهنگام عبــــــــادت چون گذارد روی سجده سر

گل سجــاده را سازد به اشک دیدگانش تر

دعا خواهد ثنــــــــــا گوید تمنـــــــــا دارد از داور

که گیرد باده حشمت ز دست ساقی کوثر

بلی شهری که دارد شهــــردارش شهرتی برتر

بود آقای حضرت پور امین و عاشــــق رهبر

مسافر هم غزل گویان ز حق خواهد که در محشر

شفیع او شود فتـــــــاح بدر و خندق و خیبر

به تقـــوا مظهر اعجـــــاز یزدانی تو ای مـــــــولا

همــــــــــانا معنی آیات قــــــرآنی تـو ای مولا

به جلوه منبع فیضی چنان سـرچشمه کوثــــــر

گل بشکفته گلــــــــــــــزار ایمــانی تو ای مولا

حدیث عشق از عش تو شـد زینت گر دیـــــوان

ز بس والا به پیـش حیّ سبحـانی تو ای مولا

به دربار یگانه مظهر ایمان امیـــــــــن عشــــق

مجاهد پیشه و ســـــــرباز ایمــانی تو ای مولا

انیس بی کسان و یار محرومان به هــــر کویی

به بزم شاهدان شمـــــع فــروزانی تو ای مولا

شرف از خون پاکت می شود احیا به هر دوران

حریم ملک ایمــــــــــان را نگهبــانی تو ای مولا

ز ایمانی که بر لطف خدا داری به عـــرش حق

فــــــــــــروغ عــاطفه یا نــور جانانی تو ای مولا

به دیوان فتوّت صد چو حاتــــــــم بر درت دربان

که کان معـــــرفت یا بحـــر احسانی تو ای مولا

به کاخ آرزوها با نگـــــــاه معـــــــــــــرفت واری

نهــــــادی پا به روی نفس شیطانی تو ای مولا

یکی گوید که چون ماهی یکی گوید که خورشیدی

«مسافر» گفته هم اینی و هم آنی تو ای مولا

در مدح حضرت فاطمه (س)